Η παχυσαρκία κοινώς κατατάσσεται σε υπο-ομάδες ανάλογα με την αιτιολογία που την υποπτεύεται κανείς .
Μονογονιδιακή παχυσαρκία ( υπερβολικά σοβαρή παχυσαρκία με απουσία αναπτυξιακών καθυστερήσεων ) ,συνδρομική παχυσαρκία (κλινικά παχύσαρκα υποκείμενα ,επιπρόσθετα διακρινόμενα από δυσμορφικά χαρακτηριστικά και ειδικές οργανικές αναπτυξιακές ανωμαλίες ) και πολυγονιδιακή ή κοινή παχυσαρκία ,η οποία προσβάλει το γενικό πληθυσμό αλλά μπορεί να έχει συσχετισμένους κινδύνους υγείας ,όπως αυξημένο κίνδυνο καρδιαγειακού νοσήματος .
Το πρώτο μεμονομένο γονιδιακό ελλάτωμα που προκαλεί μονογονιδιακή παχυσαρκία καταγράφτηκε το 1977 και μέχρι σήμερα υπάρχουν 20 μεμονωμένες γονιδιακές διαρρήξεις που καταλήγουν σε αυτοσωμική μορφή παχυσαρκίας .Είναι ενδιαφέρον ότι όλες αυτές οι μεταλλάξεις τοποθετούν την οδό λεπτίνης –μελανοκορτίνης στο κεντρικό νευρικό σύστημα ως κρίσιμη στη ρύθμιση της ομοιόστασης ολόκληρου του σώματος και η παχυσαρκία σε αυτές τις περιπτώσεις εμφανίζεται να είναι αποτέλεσμα αυξημένης όρεξης και μειωμένου κορεσμού .Η συνδρομική παχυσαρκία προέρχεται από διακριτές γενετικές ατέλειες ή από χρωματοσωματικές ανωμαλίες σε μερικά γονίδια .Μια από τις πιο γνωστές μορφές συνδρομικής παχυσαρκίας είναι το σύνδρομο Rrader –Willi (PWS) η οποία προκαλείται από μια διαταραχή πάνω σε ένα συγκεκριμένο χρωμόσωμα . ΤΟ PWS χαρακτηρίζεται από πρώιμη παχυσαρκία που είναι το αποτέλεσμα υπερφαγίας και προκαλείται από δυσλειτουργία του κεντρικού νευρικού συστήματος .
Επειδή και οι δυο προαναφερθείσες μορφές παχυσαρκίας και η μονογονιδιακή και η συνδρομική τείνουν να έχουν υψηλή διεισδυτικότητα ,η ανακάλυψη τυχαίων διαφορετικών σχημάτων υπήρξε αρκετά καρποφόρα .Όσον αφορά την επιδημιολογία και τη κληρονομικότητα της κοινής παχυσαρκίας ,μελέτες έχουν δείξει ότι η συπτωματολογία για εμφάνιση παχυσαρκίας μείωνεται παράλληλα με το βαθμό συγγένειας .Για παράδειγμα ο βαθμός συπτωματικότητας μεταξύ ζευγαριών μονοζυγωτικών διδύμων είναι υπερδιπλάσιος
από εκείνον των διζυγωτικών .Παρόλο αυτά η έκθεση σε ένα περιβάλλον που προκαλεί παχυσαρκία είναι αναγκαία για την ανάπτυξη της .Μια υπόθεση είναι πως τα γονίδια ,τα οποία άπαξ έδωσαν ένα εξελικτικό πλεονέκτημα ,προκαλούνται σε μεγάλο βαθμό όταν εκτίθενται σε παράγοντες που συντελούν στην ανάπτυξη και εξέλιξη της .
Αξίζει να σημειωθεί πάντως ως ενδιαφέρον στοιχείο και το εξής :
Το φύλο και η ηλικία συσχετίζονται με διαφορές στη παχυσαρκία και τη σύνθεση του σώματος . Για παράδειγμα οι γυναίκες τείνουν να αποθηκεύσουν περισσότερο λίπος υποδορίως ,παρά σε σπλαχνικό λιπώδη ιστό και έτσι με τον ίδιο δείκτη μάζας σώματος οι γυναίκες θα τείνουν να φέρουν περισσσότερο σωματικό λίπος παρά οι άνδρες .
Η κατανομή λίπους ακολουθεί δυο γενικά υποδείγματα :
Ανδροειδής κατανομή λίπους (απόθεση λίπους στη κοιλιακή χώρα) και γυναικοειδής κατανομή λίπους (απόθεση λίπους γύρω από τα ισχία ) . Η ανδροειδής κατανομή λίπους είναι ένας ανεξάρτητος παράγοντας κινδύνου για καρδιαγγειακό νόσημα ή διαβήτη τύπου 2 ,ενώ το γυναικοειδές υπόδειγμα φαίνεται να μην συσχετίζεται τουλάχιστον άμεσα και πρωτογενώς . Η κοινή παχυσαρκία που προσβάλει και το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού είναι συνδυασμός αρκετών παραγόντων που ξεκινάνε (όχι όλες βέβαια) από την ύπαρξη πιθανής κληρονομικής επιβάρυνσης , από τη κακή διατροφή ,την έλλειψη φυσικής άσκησης και παράλληλα από την υπερβολική καθιστική ζωή.
[feather_share]