Αυτά τα στοιχεία είναι πολύ σημαντικά για το σκελετό και τους ιστούς και βοηθούν να πραγματοποιούνται ανενόχλητες διάφορες περίπλοκες λειτουργίες του οργανισμού. Τα μεταλλικά άλατα, ως σημαντικά οργανικά στοιχεία, μπορούν, όπως ακριβώς και τα ιχνοστοιχεία, να έχουν φυτική ή ζωική προέλευση.
Σημαντικές λειτουργίες
Τα μεταλλικά άλατα συμμετέχουν, μεταξύ άλλων, στη δημιουργία της αιμοσφαιρίνης. Διαλυμένα στο νερό, λειτουργούν ως ηλεκτρολύτες στην οξεοβασική ισορροπία και φροντίζουν για τη σωστή ωσμωτική πίεση των κυττάρων. Τα μεταλλικά άλατα είναι στοιχεία του σκελετού των οστών και απαραίτητα για τη δημιουργία των ορμονών και των ενζύμων του οργανισμού. Τα σημαντικότερα μεταλλικά άλατα είναι το νάτριο, το κάλιο, το ασβέστιο, το μαγνήσιο και ο φώσφορος.
Το νάτριο :
Το νάτριο έχει μεγάλη ικανότητα να δεσμεύει το νερό και είναι απαραίτητο για το διακανονισμό του νερού στον οργανισμό. Κατά βάση λαμβάνουμε το νάτριο μαζί με το χλώριο, δηλαδή υπό τη μορφή του μαγειρικού αλατιού (NaCl). Η καθημερινή κατανάλωση σε αλάτι θα πρέπει να ανέρχεται το πολύ σε 2-3 γραμμ. Φυσιολογικά βέβαια, υπερβαίνουμε αυτή την ποσότητα, γιατί πολλές από τις τροφές που τρώμε περιέχουν πολύ αλάτι. Η ποσότητα των 10 γραμμ. και άνω την ημέρα είναι για τους περισσότερους κάτι το συνηθισμένο. Με τόση ποσότητα, όμως, ο οργανισμός επιβαρύνεται, κι έτσι πολύ νερό αποθηκεύεται χωρίς λόγο.
Ως συνέπεια, μπορεί να δημιουργηθούν οιδήματα (συσσώρευση νερού) και η πίεση του αίματος μπορεί να αυξηθεί, θέτοντας σε κίνδυνο την υγεία.
Γι’ αυτόν το λόγο, τελικά, δε χρειάζεται στο μαγείρεμα να προσθέτουμε πολύ αλάτι, με εξαίρεση τις περιπτώσεις που το σώμα ιδρώνει και αποβάλλει μεγάλες ποσότητες αλάτων (για παράδειγμα, όταν για μεγάλο χρονικό διάστημα κάνετε αθλητισμό με εντατικούς ρυθμούς). Δε θα πρέπει βέβαια να αρχίσετε ξαφνικά να υποσιτίζεστε, γιατί θα παρουσιαστούν φαινόμενα όπως κράμπες των μυών, ναυτία και χαμηλή πίεση.
Το κάλιο :
Το κάλιο ενεργοποιεί τις διαδικασίες των ενζύμων στον οργανισμό και είναι απαραίτητο για τη λειτουργία του μεταβολισμού στους μυς και στα νεύρα. Φροντίζει επίσης, όπως και το νάτριο, να διατηρείται σταθερή η ωσμωτική πίεση των αγγείων Η καθημερινή αναγκαία ποσότητα ορίζεται ο 3-4 γραμμ. καλίου. Σε περίπτωση υπερβολικής απώλειας νερού, διάρροιας ή εμετού, το σώμα χάνει μεγάλες ποσότητες αυτών των σημαντικών μεταλλικών αλάτων και γι’ αυτό πρέπει να φροντίσετε γρήγορα για την αναπλήρωσή τους.
Η έλλειψη του καλίου οδηγεί πολύ σύντομο κόπωση και μετά επέρχονται η ναυτία, η αδυναμία, οι κράμπες των μυών, ακόμα και ανακοπή καρδιάς. Κάλιο σε μεγάλες ποσότητες ενδείκνυται σε όσους πάσχουν από κράμπες. Οι πιο αποδοτικές τροφές σε κάλιο στην καθημερινή μας διατροφή είναι τα πράσινα λαχανικά, οι πατάτες,1 μήλα, οι μπανάνες και τα βερίκοκα
Το μυστικό: ο μαϊντανός :
Πλούσια αποθέματα καλίου περιέχονται στο μαϊντανό. Αυτό δυστυχώς το γνωρίζουν πολύ λίγοι άνθρωποι. Να μια εύκολη συνταγή: Πλύντε καλά το μαϊντανό και χτυπήστε τον στο μίξερ με λίγο μεταλλικό νερό. Αυτός ο χυμός μαϊντανού μπορεί να διατηρηθεί μέσα σε μπουκάλι για τρεις μέρες. Πίνετε καθημερινά ένα γεμάτο ποτήρι, με λίγο χυμό φρέσκου λεμονιού. Αυτό το αφέψημα μπορείτε επίσης να το χρησιμοποιήσετε ως βάση για τη σάλτσα της σαλάτας.
Το ασβέστιο :
Αυτό το σημαντικό στοιχείο είναι απαραίτητο σε πλήθος οργάνων, στα αγγεία, και κυρίως στα κόκκαλα. Υποστηρίζει τις λειτουργίες των νεύρων και των μυών, συμμετέχει στην παραγωγή ορμονών και βοηθάει στην επούλωση των τραυμάτων.
Στο σκελετό ενός ενήλικου είναι αποθηκευμένο περίπου 1 κιλό ασβέστιο και είναι αυτό που προσδίδει στα κόκκαλα την απαραίτητη σταθερότητα. Στη φάση της ανάπτυξης των μικρών παιδιών, ο ρόλος του ασβεστίου είναι καθοριστικός για τη διάπλαση των οστών και των δοντιών. Η απορρόφηση του ασβεστίου από τις τροφές είναι ανεξάρτητη από την ταυτόχρονη ύπαρξη των βιταμινών C και D. Η καθημερινή ανάγκη σε ασβέστιο κυμαίνεται περίπου στα 0,8 γραμμ. Η έλλειψη ασβεστίου οδηγεί σε επώδυνες κράμπες των μυών και μακροπρόθεσμα σε οστεοπόρωση (φύρα των οστών), ασθένεια από την οποία πάσχουν οι ηλικιωμένοι, οι οποίοι δεν μπορούν μέσω της διατροφής τους να λαμβάνουν επαρκές ασβέστιο. Το ασβέστιο περιέχεται κυρίως στο γάλα και στα γαλακτοκομικά προϊόντα, καθώς και σε ορισμένα είδη λαχανικών, όπως το κάρδαμο, το σέσκουλο, ο μαϊντανός και το σπανάκι. Επίσης πλούσια σε ασβέστιο είναι και τα όσπρια, τα αποξηραμένα φρούτα, τα δημητριακά, η μαγιά, τα καρύδια και τα ψάρια.
Η έλλειψη ασβεστίου είναι μάλλον απίθανη και φυσιολογικά εμφανίζεται μόνο σε περίπτωση μονόπλευρης διατροφής. Για παράδειγμα, μεγάλες ποσότητες σε γλυκίσματα (μονοζαχαρίτες, διζαχαρίτες) μπορούν να εμποδίσουν την απορρόφηση του ασβεστίου από τον οργανισμό. Η έλλειψή του κάνει τα οστά εύθραυστα και ευθύνεται για τη γήρανση του οργανισμού. Αντίθετα, μια υπερπροσφορά σε ασβέστιο ευνοεί τη δημιουργία πετρών στα νεφρά και την εναπόθεση του ασβεστίου στα αγγεία.
Το Μαγνήσιο :
Το μαγνήσιο ενεργοποιεί τα ένζυμα του οργανισμού, ρυθμίζει ρυθμίζει τη θερμοκρασία του σώματος και υποστηρίζει τη λειτουργία της καρδιάς. Ακόμα, βοηθά στην πήξη του αίματος, στην παραγωγή της γλυκόζης στο συκώτι και στη σημαντική διαδικασία του μεταβολισμού. Η απώλεια σε μαγνήσιο, εξαιτίας ακριβώς αυτής της πολλαπλής δράσης του, γίνεται πολύ γρήγορα αισθητή στον οργανισμό. Πολύ μαγνήσιο περιέχουν, για παράδειγμα, οι μπανάνες, τα πορτοκάλια, τα σύκα, τα μύρτιλλα, τα λαχανικά, το ψάρι, το κρέας, τα καρύδια, τα όσπρια και τα δημητριακά.
Οποιος προσπαθεί να εξοικονομήσει θερμίδες, παραιτείται αναγκαστικά από τις πλούσιες σε μαγνήσιο τροφές και προκαλεί ακούσια απώλεια σε μαγνήσιο. Τα τυποποιημένα τρόφιμα (πρόχειρο φαγητό), η έλλειψη σε βιταμίνες Β1 και Β6, η πλούσια σε λίπη διατροφή και η μεγάλη κατανάλωση αλκοόλ επιβαρύνουν την απορρόφηση του μαγνησίου από τον οργανισμό και μας οδηγούν σε στέρηση. Η έλλειψη μαγνησίου εκδηλώνεται με επώδυνες μυϊκές κράμπες, ευαισθησία των νεύρων, αυπνία, καθώς επίσης και με αδυναμία στην αυτοσυγκέντρωση. Πέρα απ’ αυτά, ευνοεί τη δημιουργία αρτηριοσκλήρωσης.
Ο φώσφορος :
Ο μεταβολισμός του φωσφόρου συνδέεται άμεσα με το μεταβολισμό του ασβεστίου. Η απορρόφησή του ευνοείται από την ύπαρξη της βιταμίνης D. Ο φώσφορος είναι ένα σημαντικό κυτταρικό στοιχείο, καθώς βοηθά στη ρύθμιση των οξέων, όπως επίσης στο χτίσιμο των οστών και των δοντιών. Η καθημερινή αναγκαία ποσότητα κυμαίνεται από 700 έως 800 χγρ. Ο φώσφορος περιέχεται στα καρύδια, στα δημητριακά, στα όσπρια, στο γάλα, στο κρέας και στο ψάρι και μόνο σε περίπτωση εξαιρετικά μονόπλευρης διατροφής είναι δυνατό να επέλθει στέρηση.
Διαβάστε και τα υπόλοιπα άρθρα του blog μας
[feather_share]